Het was bijna zover.... Mijn langverwachte emo moment met mezelf en mijn moto.
Het is nog steeds zo'n wisselend gevoel, wel, niet, misschien. Maar daarstraks zag ik mijn stalen ros daar zo staan in de garage en ik dacht dat het hoog tijd was om de motor eens te starten. Hij heeft al zo lang stilgestaan. Dus moto buitengeduwd, benzinekraan open, lichten uit, choke op en de startknop ingedrukt... Hij had er wat moeite mee maar na een paar keer proberen kwam er een warm gegrom uit de motor. Even op staan kijken, de bandendruk gecontroleerd, de remmen... Hij is er klaar voor. Nogal logisch want vorig jaar heeft hij een onderhoud gehad en ik heb er maar een paar keer mee gereden, dus hij moet gewoon nog in topconditie zijn.
Jammer dat de tijd er niet was of ik had echt een toertje gaan doen. Mijn moment van terugblikken, ja, zelfs een stukje verwerkingsproces denk ik.
Misschien morgen....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten