Awel, ik moet het toegeven. Als ik terug denk aan de tijd bij mijn werkgever, waar de motivatie ver te zoeken was, was ik eigenlijk serieus aanwezig op het internet. Ik las ongelogelijk veel blogs, nieuwsgroepen, kranten... En nu, een paar weken later moet ik toegeven dat het allemaal ver weg is. De blogs die ik volgde zijn al lang vervlogen tijd, de krantensites zijn nog heeeeel af en toe terug te vinden op mijn browser... tijd te weinig dus. Er zijn dan ook zoveel dingen die ik moet bijleren, uitzoeken, in gang trekken... Fantastisch gewoon. En toch moet ik die toekomst visie vasthouden. Hoe nu verder groeien dat er werk is voor 2 mensen. En daarna voor 3, voor 4... Anders zal de huidige situatie de eindsituatie zijn. En dat wil ik nu net niet...
Ok, ze zeggen dat ik een dromer ben, maar wat ik nu heb was mijn eerste droom, en ik zit er nu toch maar middenin. Dus is het nu fout als ik verder droom. Ik denk het niet, nee, ik ben ervan overtuigd van niet.
Het is lang geleden dat ik dit heb gevoeld, maar het voelt goed aan, juist aan, ja, je mag zelfs zeggen dat ik gelukkig ben. Mooie vrouw, mooi kind, mooi mooi mooi, en allemaal gezond. Alle ouders zijn nog gezond en wel, een prachtige naaste familie, dus ja, echt ja, ik voel me gelukkig. Ik ben een tevreden man :-)
Slaap zacht wereld, tot morgen
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten