Ik moet bekennen dat het serieus door mijn hoofd spookt. Ja ik ben bang... Ik weet wel dat er honderden operaties per dag worden uitgevoerd, maar het moest nu net maar eens bij mijn fout gaan. Ja man, ik betaal toch een serieuze rekening. Er zijn zeer veel mensen die veel meer risico nemen dan ik en er met een paar kleerscheuren vanaf komen, maar ik, nee ik heb direct de grote pot gewonnen. Ik, diegene die ongelofelijk voorzichtig ben, ik die rondrijd op een zware moto zoals een mietje, ja ik, ik heb prijs... Maar goed, ik moet erdoor, ik moet die 56 dagen ondergaan, ik heb gewoon geen keuze. Dus tel ik zacht af in gedachte en hoop ik dat alles binnen 56 dagen kan worden afgesloten. Ik heb er behoefte aan, ik wil die periode afsluiten en opnieuw alles in handen nemen.
Dan denk ik dikwijls aan de tekst "You never walk alone" wel, ik ben het daar helemaal niet mee eens. Eigenlijk vind ik dat je er uiteindelijk altijd alleen voor staat. Je kan nog zoveel vrienden hebben, zoveel familie, uiteindelijk moet je het toch maar alleen doen. En ja, ze kunnen je steunen, ze kunnen je liefdevolle woordjes toespreken, maar uiteindelijk, ben je alleen. Denk er maar eens goed over na en je begrijpt het wel.
Ik vind het spreekwoord 'In the end you're all alone' veel geschikter.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
je weet toch dat dat mijn lied is,staat ook als beltoon op mijn gsm;maar ik ben met mijn hart altijd bij je.Zal blij zijn dat alles achter de rug is;en er blijven in geloven hé.
Een reactie posten