Opluchting, pijn, ontgoocheling, .... gemengde gevoelens dus bij het ontslag....
Eigenlijk is dit hetgene waar ik op hoopte.... Een bonus, vrijgeleide, .... een ongelofelijke kans...
Maar naast het financiële aspect voel je je persoonlijk aan de kant gezet, ook al vertellen ze het verhaaltje dat ze het doen om je te helpen, dat ze zien dat je ongelukkig bent, en dat je waarschijnlijk binnen 6 maanden ze heel dankbaar zal zijn.... maar als ik eerlijk moet zijn, het doet pijn, ongelofelijk pijn te beseffen dat je niet meer betekent dan dat...
En er zijn toch wel een paar collega's die ik echt koester....
Goed, ik gun mezelf een paar dagen dat ik zielig kan zijn, maar daarna moet ik dit nemen als grote kans, als middel om te groeien, als springplank. Zelfs in deze moeilijke tijden...
Waarschijnlijk zal ik binnen een paar dagen hier heel anders tegen aankijken, maar nu is het gewoon moeilijk... moet ik even op de tanden bijten en de nodige conclusies trekken...
Laat dit de start zijn....ready, steady...GO !
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten