Het leven....

Af en toe moet je eigenlijk eens stilstaan bij het leven. De laatste weken raas ik er echter door aan 120 per uur. Werken, opzoeken, cursussen boeken, bestellingen plaatsen, facturatie, betalingen, opvolgen... werken werken werken.

Dus je snapt het al. Super druk. Ik vraag me af hoe ik het zal doen als er nog wat klanten bijkomen, want dat is toch de bedoeling he. Morgenvroeg, voor ik vertrek naar een klant, even langs de post gaan om mijn reclame campagne binnen te doen. Ik heb in de buurt hier wat rondgereden en alle potentiële klanten genoteerd. Zij mogen een kennismakingsbriefje verwachten in hun bus. Niet dat ik er zoveel van verwacht. Maar het eerste is natuurlijk je naam en diensten bekenbaar maken. En dat is nu net wat ik zal doen.

Het leven... als ik het nieuws zo de laatste dagen hoor en zie, moet ik zeggen dat ik eigenlijk de mens minder en minder begrijp. We zijn hier toch allemaal maar beperkte tijd, en toch zijn er bepaalde mensen die het nodig achtten om zelfs de beperkte tijd dat ze hier hebben het serieus uit te hangen... Heren politici... een oplossing aub?! Hoe vertel je je kind als het meer uitleg vraagt over iets dat ze gezien hebben op het nieuws. Hoe vertel je dat naar school fietsen gevaarlijk kan zijn, dat als iemand iets vraagt je op je hoede moet zijn, hoe, hoe, hoe... Een kind zou hier niet mee mogen bezig zijn. Een kind zou onbezorgd en blij door het leven moeten stappen, maar nee, er zijn nu eenmaal volwassenen... Hoe leg ik dat uit aan mijn kind...